Uiteindelijk is het er toch van gekomen......we zijn met 2 families aan het vissen gegaan. Na het avondeten met de hengel en een tas vol vis attributen zijn we naar het einde van onze straat gelopen,en daar aan de sloot een visstek uitgezocht. Maar ja, voor mij is de vissport nog een onbekend terrein. Gelukkig is Peter, de over buurman, een redelijk professionele visser. Na een tijdje lag het dobbertje in het water, maar eerlijk gezegd zat het tuigje van mij een paar keer in de knoop. Herkennen jullie dat??Een loodje erbij, het dobbertje omhoog of weer een stukje omlaag zo werd ook deze visles aan mij besteed. Na een tijdje kwamen El en Es met de 2 teckels nieuwsgierig kijken naar mijn vorderingen,de teckels waren bijtend,grommend en rollend van plezier achter mijn rug bezig om mij uit m, n concentratie te halen. Turend naar het dobbertje,een beetje tegen de zon in,schonk El een bakje koffie voor ons in. Peter vond het voor mij beter om zelf maar niet te vissen,het bakje koffie smaakte heerlijk. Ineens een harde kreet van El en Peet..........beeeeeeet..... je dobbertje is weg en dat tijdens de koffie. Met vereende krachten werd mijn eerste vis aan de kant getrokken,later heb ik nog een voorn gevangen. Ook Bickel vond het nodig om mij een beetje in de gaten te houden.
Een dag later zie je Bickel in het gras liggen en dan zie je dat hij is gegroeid,het prototype van een waakhond.
Gisteren zijn Opa en Oma Veurman op visite geweest,ze hebben het met de hond uitstekend naar hun zin gehad.